20 Watt Tombstone (US) Trash Blues Pallieter Café Herselt (20-06-2019) reporter & photo credits: Freddie info club: Pallieter Café info artist: 20 Watt Tombstone © Rootsville 2019

Na de kleine teleurstelling van vorige dinsdag besloot ik toch nog maar eens naar die andere provincie te rijden om een concert in het "Pallieter Café" te gaan bijwonen. Oppassen Hans dat jezelf niet verbrand want dit is reeds het 3de concert op 6 dagen en we zijn tenslotte al een tijdje in festival modus. Vandaag op de affiche het Amerikaanse trash blues duo "20 Watt Tombstone". Binnen in het café viel me onmiddellijk een joekel van een "Orange" versterker op en besloot ik de soundcheck te beleven op het terras met het raam als bescherming. Dedjuu mijn earplugs vergeten. Mijn compadre was op weg met zijn supersonische E-bike en die ontwikkelde dan weer meer dan 20 watt. De autonomie van deze E-Bike bedraagt een goede 70 km dus was het enkel wachten op het moment dat hij stilviel aan het "Pallieter Café" :-)

"20 Watt Tombstone" dan! Dit duo bestaat uit zanger en gitarist Reverend Meantooth en wordt begeleidt door drummer (?) "Grand Master Oh To The Zee". Afkomstig uit de staat Wisconsin trekken ze doorheen Europa met ook als doel het "Pickin' Bones" rootsfest. Een tussenstop bij den Hans is altijd opportuun te noemen om zo de zielen nog een laatste keer op elkaar af te stemmen.

"20 Watt Tombstone" brengen een mix van overloaded swamp rock en heavy trash blues. Door zijn moddervette en fuzzy riffs lijkt het of bij "Reverend Meantooth" alle registers volledig open staan op zijn wijnrode "Gretsch Streamliner". De drummer dat is andere koek. Op zijn "Tama" drumstel mept hij er maar op los alsof hij op de les is geweest bij "Animal" uit de "Muppets". Met weinig respect voor de cymbalen vraag ik me zelfs al dadelijk af hoeveel sets hij jaarlijks nodig heeft, laat staan de drumsticks. Als steel drummer maakt hij hoegenaamd geen kans maar daarvoor heeft dit duo dan ook weer niet de oversteek gemaakt.

De rauwe grooves op nummers als "Your Man's A Jerk" en "Liar of the Swamp Bitch" zouden een stuk meer toegankelijker worden indien de volumeknop enkele streepjes naar beneden zouden worden gedraaid. Deze "trash blues" leunt eerder aan bij uit de hand gelopen rock en als "rockers on speed" komen ze dan ook zo over. Nogmaals, Reverend Meantooth's zang en zijn vette gitaarspel hebben wel iets maar "Grand Master etc." slaat dit echter allemaal naar de verdoemenis. Loud, much to loud maar wat kan je daar nog tegen inbrengen wanneer je als band overdonderende "noise blues" komt te brengen.

We luisteren nog naar "Whiskey in my Brain" en blijven bij ons besluit. Iets minder hard zou het zelfs meer dan OK zijn maar die drummer man, die drummer. Het volume van mijn compadre's E-Bike heeft de vibraties kunnen oppikken en is zo dan weer ready to serve. We trekken zo verder de nacht in langsheen de Varenwinkelse prairie's op zoek naar de "High Chapparal" alwaar de viervoeters ook een onrustig moment kenden...boom, tjing, splash patat! Manolito, una mas por favor...